Mijn grote nicht Rebecca

Rebecca was mijn enige grote nicht, we scheelden maar een jaar maar toch voelde het altijd alsof zij alles van het leven al wist. We waren met Margalith en Neline erbij een groepje “ouderen neven en nichten” en mochten altijd langer opblijven om spelletjes te spelen en te keten. Ik zal haar droge grapjes nooit vergeten, haar fijne muziek en haar twee laatste tripjes naar Mortagne. Op een van onze laatste gesprekken vertelde ze me dat ze verliefd was geworden op een meisje en ik vond het zo speciaal dat ze het me vertelde, aan haar gay neef. We waren nog van plan een keer in Parijs af te spreken en dat ik haar het queer leven daar zou laten zien. Ook over Tel Aviv had ze veel te vertellen en gaf ze me zin om haar op te komen zoeken. Ik ben heel verdrietig dat dat nooit zal gebeuren maar hou deze gesprekken zo trouw.

Dankjewel voor de mooie herinneringen Rebecca, ik ga je missen.

Timber ter Kuile

Paris