Mijn stoere nicht

Rebecca

Een herinnering aan Rebecca… 4 jaar verschil lijkt nu heel klein maar dat was het toen we jong waren niet. Rebecca was mijn oudste nicht en de oudste nicht aan mijn moeders kant. Zij was stoer, sterk, sportief en grappig en nog veel meer.

Toen wij jong waren heb ik mij altijd dicht bij Rebecca gevoeld, omdat wij op verschillende gebieden wel op elkaar lijken, en daar ben ik heel erg trots op. Zij was en is voor mij een groot voorbeeld.

Ik heb veel herinneringen aan Rebecca, op de zelfde kamer in Zwitserland en lekker snowboarden, logeren bij oma Kiwi met z’n alle (altijd een snoepje naast ons kussen), haar voetbal shirts aantrekken (super cool), blind-test pindakaas en veel meer.

Maar ik denk dat onze band afgelopen jaar nog sterker is geworden. Na een paar jaar weinig contact en elkaar niet veel gezien te hebben zijn we samen gaan logeren bij Oma Kiwi, in het oude huis, het huis vol herinneringen, samen in het stapelbed in de logeer kamer waar we veel nachten zachtjes hebben geslapen. Wij hebben toen met z’n tweetjes vegetarische couscous gemaakt bij Tante Renée en daar met opa en oma gegeten, dat was heel bijzonder en fijn. En toen hebben wij het over het festival in Mortagne gehad en dat zij het leuk zou vinden om ook te komen.

En dat zij kwam is voor mij de mooiste hereniging aan Rebecca. Haar glimlach, grapjes, hard werken en goeie gesprekken. Ik heb zo genoten van Rebecca in die paar dagen, zo veel meer over haar leren kennen en zo veel dieper met haar kunnen bonden. Dat is de herinnering die ik voor altijd bij mij wil houden. Ik ben zo dankbaar dat zij heeft besloten die paar dagen te komen, het zijn voor mij de meest dierbare momenten.

Ik zal haar altijd dicht bij mijn hart hebben, meenemen door de verschillende stappen in mijn leven, aan haar denken en over haar vertellen.

Néline ter Kuile

Mortagne sur Gironde